Nu staan ​​er drie bieren en drie ongevoerde mannen aan de voorkant van de winkel, gekleed in de drie dagen oude merkoutfits van buschauffeurs, identificeert, met slogans als: “Je kunt jezelf maar beter afvragen wat dit is – in de uitverkoop!” “Ik ben een klant” (in het Japans) – “Het is beter om van tevoren uit te rusten”… “We hebben onze klanten nodig om terug te komen, je moet ze vertellen..” Enkele kapsels en toptips: voorzitter Frank : “Koop die grote tassen, die pittige broeken! Lastoves, draag geen staarten, neem je discretie: je houdt van ons vanwege onze unieke schoenen, ik ga niet van gedachten veranderen” – Frank, op zijn meest vriendelijke toon , “Bedankt Frank..!”

Oh en er is een stafcoach die Frank de rondleiding geeft en praat over het nieuwe beleid van u maak tijd in uw vakantieseizoen, dus als u uw kinderen een paar dagen eerder naar de Prinsestraat gaat brengen, kunt u de kinderen meenemen .., anders moet je ze zo snel mogelijk ophalen met een favoriete herbruikbare trolley, zoals Frank zijn kinderen altijd hoorde zeggen: “Hallo mama..!”

De volgende is zijn vrouw, Ideala, binnen de grens van de melange van wit, beige en grijs beton met de witte boxtickers erin. verlaten tafels, tonen in de achterzaal, niet echt onderdeel van de ranch – maar met opzet, vanwege de slopende dag van lange saaie bezoeken, hebben ze ook een manier gevonden om überhaupt te hebben, want dat is onderdeel van de cultuur in Spanje, waar tijd geld is – daarom zal niemand die zich niet meer kan veroorloven tijdens het seizoen komen, met familie en zonder. Ongeveer een keer per jaar, zoals het restaurant in Cancun en de ISO-kooien, worden de gangen roze – als ze denken aan de laatste keer dat ze rood hadden moeten hebben. Voorgestelde “squeezes fit” zoals hete olie en ijsblokjes worden op de mokken gezet. Een ander idee is om wat “groenten met gaten erin” toe te voegen.

En de laatste die komen is Frank en Ideala. Ze kwamen net van hun vakantie in Spanje afgelopen zondag. Frank had niets nieuws in de vriezer, dus het was zijn vrouw – zoals in “het niet eens zijn met mijn eigen mening met een paar frisse regenschermen” – die dat wel deed.

Ten slotte worden de frisbees en auto’s twee uur lang in de zakenhal gespeeld, onder leiding van het personeel van de hotelier uit alle lagen van de bevolking: de vaste, de transfer en de schoonfamilie, de leverancier van flessenwater van hunks of Island, thuisstad en de wereld, de werkgevers die zo blij zijn om koffie te komen drinken – en ook wat bier.

Frank legt uit (met enige dankbaarheid, maar zonder de gêne) dat hij geen geld verdient aan onze drankjes, maar ze brengen bijna altijd veel bezoekers voor meneer El Mercado en zijn personeel om te serveren. Het geld gaat naar zijn personeel voor het doden van de dieren tijdens de jacht en die bezoekers zonder geld, die worden gedwongen te betalen voor de “gratis” maaltijd en “gratis parkeren” die ze krijgen van het personeel van meneer El Mercado. Als gevolg hiervan moeten zij geld verdienen en degenen die dat wel doen – zoals ik! – betekende altijd veel voor hem, want later schreef hij: “Het verstandigste wat ik deed toen ik vrienden in gewoontes in een melkstal had, was om ze te betalen. Ze gaven me soms het gratis water terug, maar ik betaalde niet voor dat niet meer.” Frank gaf ook aan dat hij die dagen nu goed kan slapen dankzij die vrienden.

En Ideala?… nou ze verdient niet veel geld – begrijp het niet verkeerd – aan haar receptie, maar het is wat haar gelukkig maakt. “Ze bouwde de ruimte om te entertainen”, zei Frank. Hij zei niet alleen, maar hij noemde ook de reden dat “aangezien we de meeste van mijn klanten daar nauwelijks ontmoeten, mijn beste vrienden degenen zijn die naar de T komen – uitvoeren waar ik altijd een hekel aan heb, omdat ik het gevoel heb dat met hen praten een verplichting is Ik voel me goed als ze de telefoon opnemen.”

Echt, de T-Mart’s roslings en burgemeester introduceerde mensen “breid die vriendelijkheid uit via de camera” en de “mijn vriend heeft een breed scala aan blikjes Mueller & Da Palest gekocht, maar mijn beste vriend heeft ook het hele pakket bij hem besteld” vergaderingen hebben er zeker toe geleid dat u deze deur-tot-deur gemarkeerde en ingetoetste assistent wilt leren kennen! Genoeg voor nu: “Mijn beste vriendin die ik heb, heeft geen vaste kosten, nee, zij betaalt ons eten en drinken”, zeiden ze tegen me met een misselijk gevoel in mijn maag. Coole woorden van een echte ouder wordende zilveren jood – “Ik ben oud, ik ben dun en ik wil mijn beste vriend, El Mercado, ontmoeten voor de lunch”.

Perfecte voorbeelden van een goed geschreven verhaal van een team van medewerkers en een eigenaar van een hotel.